چیزایی که منو اذبت میکنه

من هنوز یاد نگرفتم چطوری زندگی کنم. دلم یه جوریه. یه حسایی دارم. نمیفهمم. اولا که یه ویژگی هست که رو نرومه و باید عوضش کنه و اصلا قبول نداره که این ویژگی رو داره و این منو اذیت میکنه. دوم اینکه اصلا نمیدونه چطوری و کی باید چیکار کنه. این اصلا خوب نیس. من دوس ندارم اینجوری باشه. 

دور و برم پره از ادمای متخصص. و من هرروز به این فکر میکنم که چرا من تخصصی ندارم. همسر هر روز به من باداوری میکنه که تو, توی زبان خیلی متخصصی ولی برای من کافی نیس. اپلا که توزبان هم همیشه خیلی جای پیشرفت هست. ثانیا, من میخوام یه مهندس متخصص باشم.من خیلی تو زندگیم اشتباه کردم. الان سی و یک سالمه و میبینم هیچ تخصصی ندارم. و این اذیتم میکنه. میدونم دیر نیس واسه دستیابی به اهداف. میدونم اگه همین الان اراده کنم میتونم هررشته ای بخونم یاهرچیزی یادبگیرم ولی اولا, دقیقا نمیدونم چی میخوام. ثانیا,  خیلی دست دست میکنم واسه اون چیزایی که میخوام. من باید هدفمندتراز این حرفها باشم